Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich Okręg Zachodniopomorski: Koło 1 & 9 OZ SBP / Oprowadzanie kuratorskie dla bibliotekarzy po wystawie MNS "Niesamowita Słowiańszczyzna. Sławomir Lewiński 1919

poniedziałek, 28 października 2019

Koło 1 & 9 OZ SBP / Oprowadzanie kuratorskie dla bibliotekarzy po wystawie MNS "Niesamowita Słowiańszczyzna. Sławomir Lewiński 1919–1999", 24.10.2019

24 października 2019 - w ramach oprowadzania kuratorskiego organizowanego przez struktury Oddziału Szczecińskiego OZ SBP przy współpracy z Książnicą Pomorską w Szczecinie - szczecińscy bibliotekarze mieli okazję poznać życie i twórczość malarza, rysownika i rzeźbiarza Sławomira Lewińskiego, prezentowane na wystawie czasowej Muzeum Narodowego w Szczecinie zatytułowanej "Niesamowita Słowiańszczyzna. Sławomir Lewiński 1919–1999".

Sławomir Lewiński kształtował powojenną ikonosferę nie tylko Szczecina, ale także innych miejscowości Pomorza Zachodniego. Jego realizacje to m. in. powszechnie znane rzeźby w przestrzeniach miast: popiersie Juliusza Słowackiego (Stargard 1955), statua Madonny z Dzieciątkiem (Stargard 1958), pomnik Mieszka I (Mieszkowice 1957), pomnik marynarzy radzieckich (Międzyzdroje 1957), pomnik Adama Mickiewicza (Szczecin 1960), posąg Matki Polki i założenie cmentarza żołnierzy 1. Armii Wojska Polskiego w (Siekierki 1960–1961), pomnik Braterstwa Broni Żołnierzy Polskich i Radzieckich (Szczecin 1968); Morska Kronika Szczecina (Szczecin Bulwar Piastowski 1968); fontanny i „witacze” na rogatkach miast (Chojna, Gryfino, Międzyzdroje, Myślibórz, Stargard, Szczecin i Trzebiatów, gmina Kołbaskowo).

Tytuł ekspozycji - zapożyczony z książki Marii Janion Niesamowita Słowiańszczyzna. Fantazmaty literatury (2006), omawiającej słowiańską tożsamość Polski - wydobywa z bogatej spuścizny Lewińskiego kluczowy wątek fascynacji rodzimą „starożytnością” - czasami pogańskimi i piastowskimi. Ich przywołanie i przetworzenie stało się − z jednej strony − narzędziem propagandy politycznej widocznej w haśle „byliśmy, jesteśmy, będziemy”, ugruntowującego status „ziem odzyskanych”. Z drugiej strony, tropem twórców międzynarodowej awangardy, to co proste – archaiczne lub prymitywne – pozwalało wpisać misję polonizacji Szczecina w projekt modernizacyjny.

Uczestnicy oprowadzania mieli okazję usłyszeć o trudnościach i odkryciach w zbieraniu materiałów do wystawy, kulisach powstania szczecińskiego pomnika Adama Mickiewicza, czy warunkach pracy środowiska plastycznego w l. 50./60.